Rok 1946. We Włoszech wciąż czuć i widać widma niedawno zakończonej wojny. Reżyser Roberto Rossellini napotyka właśnie kryzys twórczy. Produkcja jego najnowszego filmu nie idzie z zgodnie z planem. Publiczność, na przedpremierowym pokazie, nie przyjęła jego filmu zbyt przychylnie, głównie przez wspomnienie konfliktu, który Włosi pamiętają aż za wyraźnie. Nikt nie spodziewa się jednak, że właśnie ten film stanie się prekursorem włoskiego neorealizmu, docenionym zarówno w Italii, jak i za granicą.