Film trzymał mnie w napięciu do prawie 2 w nocy. Liczyłam oczywiście na inne zakończenie, na cud który wyciągnąłby ją z więzienia i powrót do rodziny...

Przeczytałam większość wątków na forum i pomimo bardzo dobrej argumentacji uważam, że już na samym początku filmu bohaterka wykazała się wysoce posuniętą bezmyślnością, bezdusznością i bezwzględnością. Sam fakt, że świadomie wykorzystała do własnych celów tajemnicę powierzoną jej przez dziecko oraz to , że doskonale wiedziała jakie prawne konsekwencje swojego czynu mogą ją spotkac i pomimo to opublikowanie tekstu ujawiniającegp tożamość szpiega, co samo w sobie jest przestępstwem jest na to dowodem.

Dlaczego podjęła tak duże ryzyko publikując tekst właśnie w takiej formie? Dlaczego, jako bardzo dobra dziennikarka z doświadczeniem nie przeanalizowała wraz z szefostwem konsekwencji i dlaczego jej nikt nie powstrzymał? Wreszcie trafiłam na super okazję - mówi. i Myślę, że była zaślepiona żądzą sukcesu, co pokazują sceny, gdy siedząc w więzieniu, upodlona i upokorzona nie myśli w pewnym momencie o niczym innym jak nagroda Pulitzera. Nawet rozmawiając z synem, którego nie chciała widzieć przez długi czas nie mówi o niczym innym jak o nominacji do nagrody.

Jako kobieta i matka nie rozumiem jej postawy. Tęsknota za synem, miłość do niego, branie jego potrzeb za priorytet w pewnym momencie powinny okazać się ważniejsze niż wszystko.

Jak można zachować rozsądek, będąc rozdzieloną z własnym dzieckiem. Jak można z czystym sumieniem wykorzystać informację, podaną przez małe, niewinne dziecko ze świadomością, tego, że zniszczy to jej rodzinę, rodziców. Mogła napisać ten artykuł w zupełnie inny sposób nie zdradzając pewnych szczegółów, danych, w taki sposób aby nie zagrozić tej rodzinie.

Naprawdę od samego początku motywy jej działania są na wskroś bezwględne....
Nie zdradzając źródła wyrządziła tej rodzinie większa krzywdę niż to ukrywając. Można było zapobiec tragedii śmierci Eriki.