Oczywiście, że w Indiach jest ambitniejsza kinematografia, jak chyba w każdym kraju. Spróbuj poszukać filmów Vishala Bhardwaja (np. "Maqbool" - ekranizacja "Makbeta", "Omkara" - ekranizacja "Otella" - polecam!, "Kaminey"), Anuraga Kashyapa (np. "Black Friday", "No Smoking", "Dev D."), Aparny Sen (np. "15 Park Avenue", "Pan i Pani Iyer"), Anushki Rizvi ("[Peepli] live") czy Kiran Rao ("Dhobi Ghat"). Z bardziej mainstremowych filmów, to polecam "Chak de! India" i "Gwiazdy na ziemi" (jeśli lubisz filmy, w których główną rolę gra dziecko). W części tych filmów również tańczą i śpiewają, ale zazwyczaj piosenki albo są tłem, albo są organicznie wpasowane w fabułę, tak, że nie ma gwałtownych zmian scenografii czy odjechanych kostiumów.

PS Na tym wątku (http://bollywood.pl/temat.php?id=28&str=1) znajdziesz jeszcze trochę innych propozycji :)

PS Zapomniałam jeszcze o Mani Ratnamie - tu filmy takie jak "Bombay" czy "Yuva".

wow, dzięki. Bo trochę pooglądałem tego bollywoodu ostatnio i - wybacz mi jeśli jesteś fanką tego kina - ale jak dla mnie to jest to po prostu przypałowe. Ale sprawdzę te pozycje, bo ambitne kino i kraj Indie to na razie wydaje mi się antonimem. (nie mylił z Antonim). To tak choćby z ciekawości (o Kaminey to coś słyszałem, nie wie czemu ale zapomniałem o tym filmie).

Dzięki wielkie za tego posta.

Spoko, zdaję sobie sprawę, że kino bollywoodzkie jest specyficzne i nie wszystkim musi się podobać. Ja też teraz do tych filmów podchodzą inaczej niż na samym początku mojej nimi fascynacji - np. "Chalte Chalte" oglądałam właśnie jako jeden z pierwszych, byłam nim zachwycona i spłakałam się na końcu tak, że ekranu nie widziałam. Ale teraz bym przez niego najprawdopodobniej nie przebrnęła, mimo że lubię tego typu filmu, jak i dwójkę głównych aktorów, bo ta estetyka już mi się opatrzyła.

"Kaminey" polecam, bardzo porządne kino.

PS Nie podobało Ci się "Zranione serce"? A to taki fajnie przegięty film jest ;)

PS 2 Możliwe, że zainteresuje Cię film "D jak Deshu" (jest u nas dostępny).

Polecam http://www.filmweb.pl/Monsunowe.Wesele

Ale to jest koprodukcja. To będzie się chyba nie liczyło. Inne państwa nie mogą przeszkadzać hindusom na etapie produkcyjnym. Potrzebuje czystych Indii (ale to też kiedyś luknę)

lol rozbawiła mnie twoja wypowiedź

Indie... tam panuje zupełnie inna kultura. Nie można na filmy indyjskie patrzeć "okiem Europejczyka".
A tak z drugiej strony, jeśli się zabiera do podobnych eksperymentów, to sugerowałabym (oczywiście to jest moje zdanie) najpierw trochę zapoznać się właśnie z kulturą danego kraju. Zainteresować się historią jego kinematografii.
Np. indyjskie poczucie kiczu jest inne niż nasze. Poza tym, tam kręci się filmy po to, by widzowie mogli oderwać się od rzeczywistości (szarej i smutnej) i utonąć w kolorowym, a czasem nawet bajkowym świecie. Przeżyć swoistego rodzaju katharsis.
Przepraszam za ten wywód. Jestem wielką fanką bollywood i znajduję ogromną przyjemność w oglądaniu filmów tego typu, ale pod warunkiem, że włączając play wyłączam swoje zachodnie myślenie.
Oczywiście każdy ma inny gust. Ja osobiście UWIELBIAM bollywood.

Ok, tylko nie wiem jak można "przestawić" się na inne myślenie? Jak mam to zrobi? To tak jakby na siłę wmawiać sobie, że lubi się ogórkową podczas gdy jej sie nie lubi.

Nie zapominaj również, że kicz w kinie indyjskim to nie tylko estetyka, ale także warsztat: aktorstwo, efekty, sposób kręcenia, a także budżet. No i rzecz najważniejsza, istnieją filmy indyjskie, które są całkiem "normalne", poważne, solidnie zrobione, co tylko powiększa postrzeganie ich kinematografii, kontrast pomiędzy kinem naprawdę dobrym, a tym co w większości w Indiach się widzi.

Nie chodzi mi o to by sobie coś wmawiać. Po prostu to jest inna rzeczywistość. Filmy bollywoodzkie są tworzone tak, by każdy mógł iść do kina, obejrzeć i zrozumieć. W Indiach żyje wiele ludzi niewykształconych i to oni bardzo często zaludniają sale kinowe. A widz trochę obeznany z kulturą, może znaleźć przyjemność w odczytywaniu symboli, nawiązań, które pojawiają się w każdym filmie.
Oczywiście piszę o kinie BOLLYWOODZKIM.
Powinniśmy odróżniać je od kina indyjskiego. Kina ''dla elit". Wśród kinematografii indyjskiej, ale nie bollywoodzkiej, możemy szukać tzw. ambitnych pozycji.

Ale nie, chodzi mi o to, że w poprzednim poście napisałaś, że mamy na kino boolywoodzkie nie patrzeć "okiem Europejczyka". I się pytam jak ja mam to zrobić.

Siadam do seansu, naciskam play, widzę pierwszą kiczowatą scenę... no i co dalej.

Bo ja kompletnie nie kapuje jak mam patrzeć na coś nie przez pryzmat swoich odczuć, swojego systemu wartości itp. Jeśli bym to porzucił zdradziłbym siebie, a właściwie - tak jak napisalem - zacząłbym siebie oszukiwać, czyli zaczął sobie coś właśnie wmawiać.

Hm... Chyba nie potrafię tego wyjaśnić.
Po prostu takie filmy trzeba lubić by móc je oglądać. ;)