Obejrzałam z zainteresowaniem. Świetne aktorstwo, odbiegające od tego, co było na porządku dziennym w innych filmach. Mało tu strojenia min, nienaturalnej ekspresji, wymachiwania rękoma. Nie tylko ich zachowanie jest dość prawdziwe, ale też samo życie bohaterów. Pokazano takie przyziemne sprawy, że trzeba iść do rzeźnika, że małżonkowie się kłócą ze sobą albo, że ktoś jest nieśmiały, że ludzie lubią pieniądze, że ktoś się żeni z rozsądku. Uderzyło mnie to inne podejście Ericha von Stroheim, nie koloryzował świata. Ale najważniejsze jest jak pokazał stopniową zmianę człowieka. Jak przyjaźń i miłość mogą zmieniać się w nienawiść. Myślę, że dlatego właśnie potrzebował aż tylu godzin na ten film. Zdecydowanie wynagradza to zakończenie. Oglądałam wersję 4-godzinną i gdyby wyciąć wszystkie zrekonstruowane fragmenty, film byłby pozbawiony większego sensu.