Film o świecie finansjery, gdzie tak naprawdę finanse się nie liczą. to jest tylko tło. Akcja filmu mogłaby się dziać wszędzie indziej gdzie mamy hierarchie, stanowiska, myślenie korporacyjne np. fabryce igieł, ministerstwie, wojsku...wszędzie.
Najważniejsze są tutaj postawy jakie przyjmują bohaterowie w obliczu zbliżającej się klęski. Pokazuje, też problem przerostu i dominacji ludzi/pracowników niewykształconych ale umiejących ustawić sięi manipulować innymi nad ludźmi kompetentnymi. Postacie grane przez Bettanego i Moor nie miały zielonego pojęcia o ekonomii ale potrafili rozgrywać personalne gierki i osiągać swoje cele. Wszytko jest okej póki karuzela ię kręci, gdy przestaje okazuje się ,ze Ci niekompetentni ludzie są kompletnie nieprzydatni w obliczu problemów, brakuje im argumentów i pomysłów. Dobra pokazuje to postać grana przez Quinto i Ironsa.
Pierwszy jest młodym inżynierem, geniuszem i jako jeden z niewielu rozumie świat finansów i matematyki, także jako jedyny nie boi się spotkania z tym drugim, szefem, któego każdy się boi...dlaczego się boi? Z prostej przyczyny, szef jest konkretny, a młody ma po swojej stronie najsilniejsze argumenty jakie kiedykolwiek stworzono: "fakty". Niestety takich ludzi się nie docenia zawczasu (jak np. Tucci) no i są problemy. W końcu Ci "pierwsi", "cool" menadżerowie nie pozwolą podważyć swego autorytetu, a każdy chce słyszeć tylko dob nowiny (w końcu nikt nie chce denerwować szefa).
Niestety nasz świat tak działa, w skali makro i mikro. To samo jest w małym sklepie spożywczym i banku w szklanym wieżowcu.