Podczas gdy dwa samochody przerywają mecz hokejowy na zamarzniętym jeziorze w Szwecji, Barrington zostaje trafiony śnieżką rzuconą przez okno pasażera. Problem w tym, że tuż przed tym zdarzeniem okno było zamknięte (Dawlish pochyla się i puka w szybę), a zaraz po trafieniu nadal pozostaje zamknięte (samochód wjeżdża w zaspę śnieżną, a na szybie widać grudki śniegu).
Gdy Susan Hampshire rozbija samochód Tony’ego Curtisa tuż nad wodospadem, Tony wychodzi na boczny podest, poślizguje się i spada, lecz w ostatniej chwili chwyta się przedniej osi pojazdu, co w rzeczywistości byłoby zupełnie niemożliwe.
Na punkcie kontrolnym w Paryżu, po drugiej stronie rzeki, widać nowoczesne samochody i ciężarówki.
Fryzura Marie odpowiada współczesnym trendom z czasów, gdy kręcono film, a nie realiom epoki, w której toczy się jego akcja.
Podczas zwisania głową w dół czapka Tony'ego Curtisa pozostaje na jego głowie.
Scena przedstawiająca granicę duńsko-niemiecką jest niemal całkowicie niezgodna z realiami historycznymi. Na mapie granica ukazana jest w pobliżu Lubeki, co jest błędem. Akcja filmu toczy się w latach 20. XX wieku, jeśli zamiarem twórców było odtworzenie północnej granicy Cesarstwa Niemieckiego, to należało ją umiejscowić w Christiansfeld. Co więcej, ten obszar (południowy Szlezwik) został przyznany Danii 14 czerwca 1920 roku. Natomiast na niemieckim posterunku granicznym widnieją stare czarno-biało-czerwone flagi, choć już wówczas, zwłaszcza na granicach państwowych, powszechnie używano czarno-czerwono-złotej flagi Republiki Weimarskiej. Z kolei celnicy noszą czapki z emblematami tej właśnie republiki.
Sceny z Peterem Cookiem, Dudleyem Moorem i Gertem Fröbem, bawiących się na zamarzniętym szwedzkim jeziorze, ukazują góry, renifery i kolejki linowe. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że zmierzali do Malmö, położonego na południu Szwecji, gdzie nie ma ani gór, ani reniferów.
Film kręcono w Rzymie, Valle del Treja Park (Włochy), Monte Carlo (Monako), Paryżu (Francja), Åre (Szwecja) oraz (Anglii, Wielkiej Brytanii).