Allen jak to w każdym z filmów ,które miałem okazję
widzieć, znów wyśmiewa w absurdalny sposób słabości,
ułomność i bezradność, które tkwią w człowieku. Cechy z
którymi żyjemy i nie próbujemy nic robić, aby chociaż je w
minimalnym stopniu przezwyciężać. Dlaczego tak jest? Bo
się przyzwyczajamy, jest nam z tym wygodnie, albo
udajemy, że tego w ogóle nie ma. I nie ma ludzi, którzy by
nie posiadali swoich ciemnych stron charakteru. To tak
samo jak z problemami. Dla jednych te same będą
przeszkodą co dla drugich błahostką. Najważniejsze to
umieć śmiać się z samego siebie i mieć do siebie
dystans.
Jak to w każdym obrazie reżysera jest odpowiednio
dobrana muzyka ,która ironicznie podsyca atmosferę. Tu
akurat ma się wrażenie jakby grała gdzieś za rogiem
kamienicy z gramofonu. Sceneria zamknięta na małej
przestrzeni ,przesycona dusznymi oparami mgły, a światło
jakie gdzieniegdzie się przebija ,wygląda jakby dostawało
się przez dziurawe deski szopy. Dla nie lubujących się w
''przegadanych'' filmach, jak o takich mówią, nie będzie
dobrym doświadczeniem sięgnięcie po ''Goryli we mgle''.
Film jest wypełniony setkami dialogów ,które w sporej
części są nie tylko komiczne ,ale i często trafne w
rzeczywistość. Niebanalne przede wszystkim, choć cała
historia wydaje się dość nieprawdopodobna, albo lekko
przesadzona. Mówię o dusicielu ,który grasuje bezpańsko
pośród ciemnych ,zamglonych nocy, niewielkiej mieściny.
Trochę przesadne jest pokazanie tej postaci jako kogoś
bezkarnego. Żadnych świadków, żadnych krzyków ofiar,
brak w odpowiednim momencie policji tak gdzie powinna
akurat być. Nikt nic nie widzi, nikt nic nie słyszy. Trochę
zalatuje powiedzeniem ''najciemniej pod latarnią''. Ale
pewnie o to chodziło Woody'emu, aby było jak najbardziej
kuriozalnie.
Pomału zmierzam ku końcowi. Chwilę trzeba zatrzymać
się przy aktorstwie. Wydawałoby się, że kreacje są mało
wyraziste. Nic bardziej błędnego. Sporo świetnych,
młodych, ale i nie tylko młodych aktorów dało popis
swoich umiejętności. Oczywiście pominę już samego
twórcę tej czarnej komedii. Cusack, Malkovich, Bates,
Foster czy Farrow na prawdę pociągnęli ten film jak
należy.
Największym jednak atutem są tutaj wspomniane
wcześniej dialogi i poszczególne rozmówki, pomiędzy
niektórymi postaciami. No w pewnych momentach to
można dosłownie się ''posikać'' ze śmiech. Sama postać
nieudolnego Kleinmana odgrywana przez Allena i to co on
wyrabia swoimi tekstami .... ,ale nie tylko on sam.
Uśmiałem się jak nigdy :)
Jest tego tak dużo, że muszę i chcę kilka z nich przytoczyć.
- ''Czy jestem kur...ą? Tylko według definicji słownikowej''
- ''Nic nie jest prawdziwe, a wszystko co widzimy to tylko
psi sen''
- ''Co robisz kiedy łykasz miecze i dostajesz czkawki?''
- ''Proszę jej nie słuchać. Nałykała się ostrych
przedmiotów''
- ''600 dolarów? Za tyle możesz mieć nas wszystkie i
dorzucimy nawet psa''
- ''Może jak się upiję to wam to wytańczę''
Są też teksty ,które ukazują gorzką rzeczywistość.
- ''Oprócz ortodoksów nikogo nie ruszamy''
- ''Lepszy fałszywy bożek niż żaden''
- ''Takie przygody zaczynają się namiętnym pożądaniem, a
kończą nieznośnym pieczeniem''.
Pokazana jest też święta prawda ,że każdego człowieka
można kupić. Wszystko jest kwestią ceny. I nikt chyba
temu nie zaprzeczy.
Tak więc całość absurdalna do bólu. I jak od filmu
sensacyjnego spora część wymaga tylko akcji, a całą
resztę spycha na dalszy plan, a od komedii tylko głupich
nic nie znaczących gagów i przewrotek, ja akurat tak nie
mam. U mnie musi być znacznie więcej niż tylko
mordobicie i strzelaniny czy kompletnie nieśmieszne
przewrotki. Tak samo jest z innymi gatunkami. Horror nie
tylko ma straszyć, choć dziś o to w ogóle trudno, a dramat
głęboko psychologiczny, ale całkiem niezrozumiały. Musi
posiadać w sobie to ''coś''. I tak kryminalna czarna
komedia właśnie taka jest. Wiem, że do niej jeszcze
kiedyś wrócę, a dziś uznaję ją za niezłą i daję 6/10.
pozdrawiam