To bardzo dogłębne dzieło i można je różnorodnie odczytać, ale przede wszystkim jest o oszustwie i nie chodzi mi o idee nie jedzenia, choć to jest bardzo istotne, że wybrano coś co jest najważniejszym elementem dotyczącym przetrwania człowieka, a z drugiej strony wybrano właśnie coś tak istotnego że tym łatwiej jest pojąć o jak drastyczne zmiany chodzi. Film można odczytać na dwa sposoby albo taki, że zagrożenie klimatyczne jest prawdą i możemy to zmienić zmieniając swoje nastawienie choć ja wolę zupełnie inne ujęcie. Wszystko to jest jednym kłamstwem. Być może da się żyć bez jedzenia ale nie da się przekonać wszystkich. Ten film jest o chucpie albo inaczej pokazuje dwie strony ideologicznego podejścia do danej sytuacji i niestety obie strony się mylą, to typowy przepis na konflikt dwie grupy dwa różne spojrzenia, ale trzeba pamiętać że jest ktoś trzeci, kto pociąga za sznurki.
Bardzo mi się podoba jak pokazano jak rodzą się grupy wokół idei, jak łatwo to osiągnąć i przekonać ludzi, jak inni zaczynają do tego się przekonywać. Dzisiaj z łatwością przyjmujemy równość kobiet, czarnych czy innych mniejszości i nas powoli dominują, wówczas niemożliwych dzisiaj naturalnych. Mamy się przygotować że takich idei będzie coraz więcej, a rzeczy które wydają nam się głupie bądź obrzydliwe za kilka lat będą normalne, więc quo vadis świecie? Przerażający film o tym, że będziemy rzygać w przyszłości i będziemy musieli te rzygi zjeść ze smakiem bez względu na sumienie.