O tym filmie mogę powiedzieć tylko tyle: "Carpenter prawdziwe dzieło stworzył".
I absolutnie nie przesadzam.
Ten film, to jeden z najlepszych w gatunku science-fiction, jakie dotychczas powstały i szkoda, że niewielu potrafiło go docenić. W tym filmie najlepszym czynnikiem jest miejsce akcji, zimna, lodowata Antarktyda, gdzie bohaterowie muszą stoczyć nierówną walkę z obcym, który pragnie posiąść ich ciała na własność. Tutaj czynnik survivalowy sprawia, że film całkiem przyjemnie się ogląda i wciąga od samego początku.
Miejsce akcji, czyli odcięta od świata Antarktyda to idealne miejsce, gdzie można osadzić tego typu film, gdzie R.J. MacReady, Childs i inni, muszą zmierzyć się nie tylko ze złowrogim obcym, ale również z własnymi słabościami.
Innym ciekawym aspektem filmu jest fakt, że po pojawieniu się obcego na stacji badawczej i zainfekowaniu pierwszej ofiary, jaką jest pies, bohaterowie stają się nieufni i podejrzliwi wobec sobie oraz podejmują niewłaściwe decyzję, które koniec końców okażą się dla nich zgubne.
Samo pojawienie się obcego i jego możliwości przekształcenia siebie, na podobieństwo nosiciela wciąga i miejscami szokuje. Zwłaszcza scena reanimacji, jednego z bohaterów, Norrisa czy przemiany psa w krwiożerczego potwora.
To wszystko, przy niepokojącej, złowrogiej atmosferze pełnej nieufności, wątpliwości oraz pogłębiającego się szaleństwa innych członków sprawia, że film nie nudzi a jego fabuła może niezbyt oryginalna, to wciąga niczym bagno. Najciekawszym pomysłem na zwalczanie wrogiej, obcej formy życia jest używanie miotaczy ognia, co według mnie, jest całkiem dobrą opcją.
Muzyka skomponowana przez Ennio Morricone to prawdziwy miód dla uszu i idealnie pasuje do tematu omawianej historii. Sam film jest niesamowicie niepokojący, wciągający i niedający o sobie zapomnieć. Jeden z najważniejszych i zarazem najlepszych filmów science-fiction jakie kiedykolwiek powstały, więc zasługuje na wysoką ocenę. Dla mnie, perełka!