Zgadzam się.

Typowe "katole" mogą się czuć nawet urażeni otoczką religijnych aspektów.
Ale to chyba cały Woody - afirmacja życia, luz blues :)

Nie wiem czy Allen byłby lepszy w roli Boris`a. Wg mnie głównemu bohaterowi niczego nie brakowało :)

Po pierwsze – Allen nie obsadził siebie, bo (podobno) nasuwałoby to zbyt mocne skojarzenia z jego własną sytuacją – związek starego chłopa z młodą kobitką (nie ma w sumie w tym nic nagannego, ale u Allena w rzeczywistości było to dodatkowo skomplikowane faktem, że ta młoda kobitka to „jakby nie było” jego córka).

Druga sprawa – to nie jest dobry film. Teoretycznie ma wszystko, aby być typowym "allenowym" filmem, ale jednak coś tutaj nie wyszło. Czytałem wcześniejsze wątki na forum i ktoś mądrze napisał, że Allen chciał wrócić do tego, co robił wcześniej, ale efekt jest karykaturalny. Duża w tym chyba „zasługa” aktorów – Larry David moim zdaniem zupełnie się nie sprawdził (może gdyby Allen się nie przestraszył skojarzeń, jakie niosłoby obsadzenie siebie w Borisa, i sam zagrał główną rolę, to film byłby nieco strawniejszy), a już sposób, w jaki zagrała Evan Rachel Wood to tragedia. Nie twierdzę, że to do końca jej wina – jak to się ładnie mówi - została źle „poprowadzona” przez reżysera.
Kolejna sprawa to dialogi – pomijając kilka ostatnich filmów zawsze były najmocniejszą stroną filmów Allena. I tutaj też tak pewnie miało być (nie da się ukryć, że w tym miała tkwić siła filmu). I znowu nie wiedzieć czemu, coś poszło nie tak i w efekcie są nienaturalne i pretensjonalne.
Niestety – cały film (od scenariusza po reżyserię ) wygląda więc tak, jakby został nakręcony przez jakiegoś kogoś, kto na siłę próbuje naśladować Woddy’ego Allena, ale za cholerę mu to nie wychodzi