Szykuje się dobry film psychologiczny z kobietą w roli głównej

Zgadzam się z panią psycholog, że to bardzo mądry film i do tego dobry.

Tak, bardzo mądry piękny film. Wspaniałe zdjęcia, muzyka Mozart, rewelacyjna rola kobieca.

Mam wrażenie, że jednak bardziej dostaje się Grace - że chciała za dużo, że nie uszanowała męża, że odczytała go źle na samym początku. A on jej dał o sobie myśleć błędnie - to jedyne do czego się przyznaje. Póki dziecko było małe dzielili inne emocje, gdy dorosło - okazało się, że jednak się różnią. Jak czytać inną osobę, gdzie są granice, czy to co widzimy jest prawdą?

Odwieczne pytania. Może gdybyśmy mniej grali, mniej chcieli się na początku przypodobać, bardziej otwarcie mówili czego chcemy w życiu, czego nie lubimy, co nas denerwuje. Pewnie byłoby mniej małżeństw, ale też mniej bolesnych rozstań po wielu latach, których już nic nie zwróci.

Zapewne tak.. A oni, czy grali, czy przez jakiś czas im ta relacja pasowała? Mimo całej swoje upierdliwości i inności Grace od początku była sobą., mam wrażenie, to chyba przerosło jej męża. A może nie wiedzieli czego chcą od drugiej osoby. Ech, życie.

Gdy odwiedza Edwarda u nowej partnerki, to robi to z ciekawości aby przekonać się jak on mieszka i czy napewno istnieje ta partnerka, robi, to pod pretekstem oddania mu figurek, ale wtedy jest już pogodzona z porażką i pewniejsza siebie.