A ja mam właśnie odmienne uczucie. Dla mnie końcówka to typowa farsa, którą Allen osobiście rzadko praktykuje w swoich filmach. NA początku było coś z tego allenowskiego humoru, a końcówka po porstu rozczarowuje i widać, że kino jeszcze się nie opędziło z humoru Lui de Finesa.

Dla mnie bomba!!! Miałam wrażenie, że zarówno temat i postaci tego filmu ma coś z klimatu powieści Gombrowicza.

Allen się nienawidzi tego filmu "Nienawidziłem kazego i wszystkiego, co się z tym wiązało, a oni wszyscy nienawidzili mnie... Zmasakrowali mój scenariusz, zmienili w komercyjny knot... Przez cały rok nie chciałem tego oglądać". A rolę psychiatry pisał z myślą o Groucho Marksie, albo o sobie...

tak też czytałam telewizyjną wyborczej :P

Heh, Louis de Funes dopiero sie wtedy zaczal wybijac ;)

Podobała mi się scenografia i komizm sytuacyjny, postacie kobiet nie były aż tak wyszczególnione niestety (oprócz kobiety wikinga XD) świetny był sen głównego bohatera i jego problematyczne wikłanie się w stosunki z innymi kobietami oraz grupowa terapia, lecz sceny w hotelu i zakończenie to jeden wielki chaos, który mnie znudził i przyprawił o ból głowy. Absurd goni tam absurd, ale spotęgowanie tego wyszło tragicznie. Także tylko zakończenie ma wielki minus, który wpływa niestety na postrzeganie całego filmu. O, przypomniała mi się także scena nauki języka i od razu skojarzyła z chórem z Mighty Aphrodite :D