Baaardzo się starałam obejrzeć film do końca i ledwo się udało. I nie chodzi tutaj o nic innego jak o to, że od pierwszej chwili wiedziałam, że matka chłopaka podaje się za Virginię. Oglądałam dalej z zamiłowania do hiszpańskiego kina które ma to do siebie, że zawsze jest jakieś wow na końcu. A tu nic. Okazało się, że to był największy element zaskoczenia! Dlatego ledwo przebrnęłam przez obraz, bo całe przesłuchanie ( nachalne prośby prawniczki o przyznanie się do winy i wskazanie miejsca ukrycia zwłok, pokazywanie zdjęcia, na którym wyraźnie widać matkę chłopaka, itd., itp. ) sprawiło, że widziałam wyłącznie jak matka chce wkopać gościa. Nie rozumiem (podkreślam JA nie rozumiem), jak można było nie rozpoznać twarzy matki, która bez przerwy była pokazywana w rekonstrukcji zdarzeń. Chyba widziałam już zbyt wiele thrillerów.