Tak mogę w skrócie podsumować ten film.
Produkcja ta bardzo starała się trzymać poziom, ale niestety pękło coś w jej zawartości.
Gra aktorska, kostiumy, muzyka, montaż, zdjęcia, scenografia - to wszystko jest okej. Nawet bardziej niż "okiej". Film zapowiada się na porywającą historię, niestety jednak coraz częściej zaczyna nas karmić banałami w które każe nam wierzyć.

Teraz wypiszę kilka absurdów (spoilery):

- Do występu poprzedzającego koncert gwiazdy wybiera się artystkę, której nikt nie lubi, którą każdy ma w nosie! Co mogliśmy wywnioskować z koncertu w małym barze. Zerowe zainteresowanie "gwiazdą", ale to ona zostaje wybrana do śpiewania przed pojawieniem się Kelly Canter. Ha-ha, co za szok!

- Gdy ulicznemu grajkowi proponuje się zrobienie kariery muzycznej w trasie koncertowej, ten odmawia (a jeszcze tego samego dnia kłócił się o mały czas scenowy dla jego kawałków).

- prezenty do garderoby dostarczane są od wszystkich na 5 minut przed występem na scenie. A bohaterka zobaczywszy swój "prezent" od razu musi chwycić za flaszkę.

- Beau Hutton może sobie wpaść do garderoby i przy wszystkich obecnych gadać na głos o lekach i decydować o tym ile to ona ma prawo zażywać a ile nie. Nie mając o tym pojęcia. No ale, jak wiemy, takich scen w dramacie zabraknąć nie może.


- bohaterka robi jeden dobry występ za całą trasę koncertową i - żeby była z tego piękna/smutna historia - umiera na sam koniec! Szok! Po udanym koncercie!

I jeszcze podobało mi się to (ale to bardziej już tak na marginesie):
- Nasza blond wokalistka rezerwuje sobie naszego kochasia do łóżkowych spraw na czas trasy koncertowej, ale sama jest chorobliwie zazdrosna o swojego męża. W zasadzie to nie tylko z naszym kochasiem chciała sypiać, bo dobrze wiemy czym "wynegocjowała" brak rezygnacji producenta tego przedsięwzięcia. A to dobre :)


Mogło być fajnie, ale niestety jestem trochę zawiedziony. Bywały lepsze filmy z tego gatunku, np. "Creazy heart".