ale nie nazywaj go dziwakiem dopóki nie poznasz brata numer dwa..

słowem najlepszy dokumentalny biopic filmowy o artyście do momentu pojawienia się arTVstki obecnej; wesoła materializacja wstydliwej części podświadomości amerykanów, szalona rodzinka przy której nawet ta od leatherface'a przypomina dzieci z bullerbyn..

ps. sławiony błogo niechaj będzie ten, który znalazł ujście dla tego, co się w nim kotłuje - wesoły outsider we własnym kraju czerpiący zeń pełnymi łopatami - zarazem szkoda tych, którzy nie znaleźli i.. (patrz: smutne info na napisach końcowych)