Historia o bólu, cierpieniu, samotności, wyobcowaniu, braku zrozumienia, wreszcie odrzuceniu i drodze ku wyswobodzeniu i oczyszczeniu.
Każdy inaczej przeżywa stratę, śmierć, żałobę. Każdy z partnerów przeżywał ją inaczej, ale pomimo tego, że się kochali, to nie potrafili tej żałoby przeżyć razem, albo przynajmniej postarać się siebie nawzajem zrozumieć. Ta żałoba była jak gdyby walką pomiędzy nimi. Smutek przerodził się w gniew, niechęć, obcość, agresję.
Film porusza bardzo delikatne struny i kobiecej, i męskiej natury. Wielu z Was stara się odpowiedzieć sobie na pytanie - kto cierpiał bardziej. Nie wiem, czy można na to pytanie odpowiedzieć, ale mnie jako kobietę, bardzo bolał chłód Marthy, jej odcięcie się od przeszłości i partnera, brak rozmowy, czy po prostu przytulenia.... Bolał mnie płacz faceta, jego próby rozmowy, ale też jego "żądanie" seksu, zdrada, czy wreszcie wyjazd opłacony przez teściową.

Co do wizualnych aspektów filmu to niezwykła i mega realistyczna jest dla mnie scena porodu, nakręcona bez żadnych cięć, na jednym ujęciu. Z zainteresowaniem obserwowałam zmiany w wyglądzie Marthy, jej paznokcie, makijaż oraz bardzo naturalistyczne sceny których jest pełno w tym filmie.

Polecam obejrzeć, może ku zastanowieniu - czy rozmawiam ze swoim partnerem/partnerką, czy staram się go zrozumieć, czy przypadkiem nie jestem egoistką w związku.