Uwielbiam tego typu filmy. To za cholerę nie była żadna komedia romantyczna, tylko raczej romantyczny dramat (może bliżej obyczajówki nawet). To, że były dwie czy trzy sceny, przy których można się było uśmiechnąć nie znaczy, że to komedia... Film opowiada o zagubionej kobiecie, której się nie układa za bardzo życie z jak myślała 'jedynym na świecie'. Jest zakochana po uszy, ale nie wie za dużo o swoim partnerze - nie chce jej przedstawić swoim rodzicom, nie wie nic o jego byłych, słabo zna jego przeszłość. Postanawia to zmienić. Doszukuje się romansu, którego nie ma. Z czasem dochodzi tez do wniosku, że jego ex wcale nie jest taka zła za jaką ją miała. Ogólnie wydaje się lekkim i przyjemnym filmem, ale ma ten swój nastrój jakiś, który mnie osobiście urzekł. Poniekąd odzwierciedlał mnie samego (do tego śliczna Brittany) i stąd moja owacja na stojąco. Rozumiem, że mógł sie komuś nie podobać, ale zrozumcie też, że mnie mógł.