Dawno temu, kiedy na rynek wchodziły płyty CD, pewna firma wypuściła grę: McDog McCree. Był to swego rodzaju interaktywny film, gdzie od czasu do czasu trzeba było strzelić. Technologia poszła do przodu, pojawiły sie silniki graficzne, które pozwalały na generowanie coraz lepszej oprawy wizualnej. Powstały interaktywne hity jak Fahrenheit, Heavy Rain ostatnio Detroit Became Human, nie wspominając o serii gier Telltale Games (które nomen omen zbankrutowało). Tymczasem, bodaj wczoraj Netflix uraczył nas swoim Bandersnatch, który miałem okazję przed chwilą zobaczyć. Opowiada on historię pewnego chłopaka, który posiada dolegliwość psychiczną. Jego losami możemy sterować poprzez interakcje w filmie. Historia niegłupia ale... przerywanie seansu żeby wybrać dalsze losy, złe wybory, dobre wybory, cofanie się w historii, jej zmiana (pozorna). Film jako gra? Kategorycznie nie. Proste, wkurzające, nie pozwalające się skupić na fabule. Netflix, nie tędy droga. Jako pewnego rodzaju eksperyment - ok. Ale wolałbym, żebyście skupili się na jakości Waszych filmów aniżeli na próbie przenoszenia uproszczonej mechaniki gier do świata filmów. I proszę Was, nie próbujcie nawet tak zrobić Wiedźmina!