Ahoj, zaczęłabym nie tyle od zmian scenariuszowych, ile od doboru aktorów.
Sandra Bullock odgrywająca młodą adeptkę prawa liczyła sobie 30 lat. Nie przesądza to może o tym czy się nadaje czy też nie, jednak jak dla mnie- świadczy to o obsadzaniu nazwisk i przygotowywaniu ról dla aktorów a powinno byc na odwrót! Podobnie za nietrafiony uważam wybór Samuela L. Jacksona, który przeholował- oskarżony w jego wersji nie miał nic z przestraszonego, zagubionego całym zamieszaniem bohatera książki. Podobnie- postac zagrana przez Sutherlanda seniora była jakby z innej bajki, w filmie nic nowego nie wnosiła, w przeciwieństwie do wizji jaką w moim przekonaniu miał Grisham- tutaj nie zagrało ani doświadczenie emerytowanego wygi ani jego rady nie pokrzepiły bohatera...
No i wreszcie nawiązując do tego, co wyżej wspomniałeś- wątek rozmowy oskrażonego z Jake

(ups) `m, w trakcie której miał on jakoby zwierzac się co do planów zemsty na gwałcicielach- to było jak kulą w płot. Twórcom chodziło chyba o udramatyzowanie akcji, ale wyszło to zupełnie nieprzekonująco. Podobnie- żmudna grzebanina twórców przy chronologii wydarzeń- to tylko sprawiło, że historia straciła na blasku!!!

Co do Sandry, która prosi o możliwosc współpracy- dla mnie też w książce dziewczyna miała więcej samozaparcia i Brigance tylko z początku nie był zdecydowany, a już na pewno nie zwlekał z zaangażowaniem dziewczyny tak długo jak to wypadło w filmie.

No i jeszcze uwaga o zabarwieniu a`la Gretkowska! Obie żony: Jacka i Carla - w filmie były irytującymi, odrealnionymi i pozbawionymi empatii babami. Żona Briganca wygaduje bzdury o tym, że Jack jest winny śmierci chłopaków jakby nie wiedziała nic o sprawie i jak można w ogóle coś takiego mówic!!! Natomiast żona Carla wydaje się w rozmowie z nim na samym początku nie zainteresowana jego losem tylko pieniędzmi- żadna baba, nawet taka, której ciężko się wiedzie i nie ma czym nakramic dzieci, nie robiłaby takich błagalnych oczu do faceta, który trafił za kratki i któremu grozi krzesło i oczekiwała, że wyciągnie 200 dolarów z rękawa... wrhr.. Po prostu uważam, że ośmieszono obie postaci.

Dopatrzyłam się wielu zmian, z których nie jestem zadowolona. Nie ma sensu ich wszystkich wymieniac, wskażę na koniec już tylko jedną zmianę- to, że pies przeżył (juhu!) - co tylko potwierdza, że dłubali przy scenariuszu tak, że ta zabawa chyba ich przerosła i jest mi bardzo smutno, gdy pomyślę ile pierwowzór stracił na tej ekranizacji.

Dobranoc :)

Co do Sandry Bullock i jej wieku to problem jest raczej z twoja nieznajomością realiów, bo akurat jej wiek jest jak najbardziej adekwatny. Studia prawnicze w USA są dopiero drugim kierunkiem w sensie wymagaja wpierw uzyskania dyplomu z innego kierunku.
Wiec takie studia zaczyna się przecietnie pomiedzy 24 a 26 rokiem życia. Więc młoda absolwentka w wieku 30 lat to żadne przeklamanie ;p

To raczej Ty popisujesz się niewiedzą, szanowny Mitnaged: system kształcenia prawników rzeczywiście wygląda inaczej, studia są dwustopniowe ( u nas 5-letnie jednolite) i po 3 latach można wybrac II stopniowe studia prawnicze, przy czym nic nie stoi na przeszkodzie, żeby rozpocząc studiowanie prawa już jako studia I stopnia ;) To tyle, nie wdając się w szczegóły. W razie wątpliwości pisz, chętnie wszystko objaśnię :)

Ach! Jeszcze rzeknę, że z filmu każdy nieuważny widz może wysnuc podobny do tego wniosek: "wystarczyło zagrac kartą rasistowską, przedstawic ofiary jako najpodlejsze szuje, zmuszając przysięgłych do płaczu i to wystarcza, żeby człowieka, który zabił z zemsty uznac za niewinnego i żeby cały świat się cieszył i zgodził z werdyktem i to jest słuszne:.. otóż w książce sporo miejsca zajmuje rozważanie wszystkich za i przeciw, to wręcz niewiarygodne jak Grishamowi- nie etykowi- udało się poprowadził na kartach książki takie głebokie roważanie i podac to czytelnikowi tak przystępnie- za to właśnie cenię Grishama i żałuję, że w filmie tego nie ma... ale może tak już jest, że w filmie jest to niemożliwe, i w tym tkwi wyższosc książki nad kinem?...

Twój gust filmowy pozostaje wiele do życzenia.

Oczywiście, żartowałam. ;)

Ja też bym wolała, żeby ktoś kiedyś wiernie zekranizował powieść - szlag mnie trafia, kiedy widzę co z powieściami Kinga wyczyniają reżyserzy. A najlepsze są właśnie te, które są najbardziej zbliżone do książki. Z drugiej strony poniekąd ich rozumiem - chcą stosować sztuczki, które podniosłyby dramaturgię filmu, jakoś ubarwić historię. Czasami jednak film tak dalece odbiega od książki, że czasami nie poznaję książki w filmie.

Te przykłady, które podałeś ewidentnie były robione, aby podnieść dramaturgię filmu, typowe sztuczki hollywoodzkie. Wnioskuję jednak z tego, że większych różnic w treści nie było - a to już na plus.

Mnie się film podobał, ale zdaję sobie sprawę, że najpierw powinnam przeczytać książkę - wtedy na pewno lepiej (trafniej) bym go oceniła, tym bardziej, że jak pisałam na początku - bardzo nie lubię słabych ekranizacji, a tutaj wychodzi, że ta taka była. Szkoda. Niemniej jest to jeden z niewielu filmów, w którym Sandra Bullock udowadnia, że jest dobrą aktorką, a nie taką, która nadaje się tylko do komedii romantycznych - szkoda, że dała się tak zaszufladkować.

Tak ogólnie to wiesz film niekoniecznie musi być we wszystkim wierny książce. Większość z tego co tu wymieniasz to raczej kosmetyczne zmiany które mają dodać troche emocji, ale nie ingerują jakoś mocno w treść czy przesłanie książkowego pierwowzoru ;]