UWAGA SPOILER.

Tak. Końcówka rozwiązana bardzo banalnie, bo to było takie nienaturalne, że Tina przychodzi, i beż jakiegoś szczególnego żalu mówi: Kochacie się, ja odchodzę. Z tego co wywnioskowałam, ona również go kochała!
Hmm.
Ale film mi się podobał, Piosenki praktycznie wszystkie fajne. :)

koncowka moze niezbyt,ale to dlatego ze chcieli pokazac sile przyjazni.
to dlatego Tina tak latwo go oddala(choc mozna bylo ciekawiej), bo chciala szczescia swoich przyjaciol.Zreszta nie chciala tez jednostronnej milosci w swoim malzenstwie.

sadze,ze scenariusz niezly,i aktorzy(choc poza rani,niezbyt przepadam) zagrali spoko :)

A jak dla mnie ten film był kiepściutki, mimo, że naprawdę lubie hinduskie kino.
Po pierwsze wszystkie postaci jakieś kompletnie bez wyrazu, mdłe. Ich zachowania były kompletnie nierealne!
Po drugie - jak chcieli niby pokazać siłę przyjaźni? Tym, że można przez 15 lat kogoś okłamywać, a potem zabawiać się niewiadomo jak i to najbliższymi a potem robić takie chore rzeczy? Mnie to jakoś nie przekonuje...

No, ale ok..nie można też zapomnieć o pozytywach, które też się tu znalazły. Przyjemna, wpadająca w ucho muzyka, dodatkowy plus za Kapoor(głównie przez nią obejrzałam to "cudo", ostatnio przoduje u mnie na liście ulubionych aktorek:)). Mukherjee wyjątkowo mi się tu nie podobała, a co do Roshana..no cóż, tak ogółem rzecz biorąc to za nim nie przepadam.

4/10

Muszę się zgodzić z większością opinii. Ale to, co mnie najbardziej w tym filmie drażniło, to powielanie schematów znanych z Bolly już wcześniej, jednak bez specjalnego przykładania się do zachowania romantycznej atmosfery - chodzi głównie o tą niby-rywalizację Raja i Poojy, te krzyki wniebogłosy niby pełne namiętności, a jednak banalne do granic absurdu:) To samo czuję wtedy, kiedy w jakimś filmie po raz n-ty słyszę tekst: "Raj, zabierz mnie stąd/ucieknijmy (do wyboru), nie mogę bez ciebie żyć!!!!" - eee... to nie dla mnie i sprawdziło się tylko w "Żonie dla zuchwałych";) Końcówka rzeczywiście kiepska, ale mam wrażenie, że druga opcja tj. planowany ślub też byłaby do niczego, bo po co było w filmie tak skupiać się na uczuciach bohaterów do siebie. I niech mi ktoś wyjaśni, dlaczego w takich filmach zawsze, ale to zawsze obok nuty "aAAaaAaAA!!!" w tzw. momentach pełnych napięcia, takie wyznania jak to końcowe odbywają się przy dużej publiczności? A jej reakcja jest zależna od gatunku - w melodramatach ojcowie krzyczą o zemście, honorze i zaklinają się, w lżejszych (jak ten) - publiczność cieszy się i płacze ze wzruszenia... No cóż. I ja w sumie lubię nierealistyczne filmy, ale wtedy bardzo ważna jest atmosfera - bo tutaj wszystko było jakieś takie szablonowe i oczywiste, mdłe. Ale chyba nigdy nie polubię motywu "poświęcenia swojej miłości żeby inni się cieszyli, podczas gdy ja zawsze odwracam się gdy mówi do mnie ukochany i płaczę" - wiecie o co chodzi;) Co jeszcze... no, zawiodła mnie scenografia i kostiumy. Gra aktorska nie była najgorsza choć Rani mi się niezbyt podobała, a piosenki ogółem przeciętne. Na szczęście Uday Chopra w roli Rohana dodał temu filmowi uroku:) Podobała mi się też piosenka składająca się z kilkunastu innych, być może z sentymentu, bo część tych filmów znam i dobrze mi się kojarzą - a najbardziej podobało mi się nawiązanie do "Dil To Pagal Hai" (w deszczu) - przynajmniej wtedy było... no, romantycznie;) ode mnie 5/10