Fantastyczny, niestety trochę zapomniany, hiszpański horror. Praktycznie bezbłędny. Już na początku dostajemy solidną porcję obrazów cierpienia dzieci, podczas wojny, głodu, chorób itp. Sceny te przerywane są powtarzającym się śpiewem dziecka, co wszystko tworzy bardzo ponure rozpoczęcie. W takim nastroju, z myślą o niewinności dzieci rozpoczynamy już właściwy seans. Scenariusz jest bardzo dobry, brak w nim jakichkolwiek luk, wszystko jest przemyślane. Całość ogląda się bardzo płynnie. Film jest podręcznikiem tworzenia atmosfery grozy w horrorze. Wszystko wprowadzane jest stopniowo, wszelkie tropy, tajemnice... kiedy bohaterowie trafiają na wyspę (jak się okazuje zamieszkałą prawie wyłącznie przez dzieci) możemy podziwiać bardzo dobre zdjęcia i coraz to gęstszą atmosferę narastającej grozy. Pustka na wyspie oddalonej od lądu o kilka godzin rejsu sprawia poczucie izolacji i braku bezpieczeństwa, co przenosi się na widza. W końcu dostajemy znakomitą (i chyba najbardziej przerażającą w filmie) scenę z morderstwem małej dziewczynki na staruszku. Od tego momentu wydarzenia przyspieszają ale bez przesady, nic nie jest na siłę i nie ma w tym chaosu. Wszystkie sceny grozy nakręcono bezbłędnie - jest dreszczyk, są emocje i jest przede wszystkim lęk przed niewytłumaczonym zachowaniem dzieci. Co im właściwie odbiło? Wszystko prowadzi nas do genialnego zakończenia, które jest niezwykle dramatyczne i zapadające w pamięć. Gra aktorska stoi na bardzo dobrym poziomie. Według mnie para głównych bohaterów spisała się wręcz nienagannie. A dzieci skupione w większe grupki faktycznie budzą grozę. Muzyka jest bardzo dobrym tłem pod wydarzenia w filmie. Na koniec warto pochwalić świetny zamysł reżysera, innowacyjny pomysł i brak kompromisów. Zostawia nas z przemyśleniami po obejrzeniu. Czy zabiłbyś dziecko? Jeden z najlepszych horrorów, jakie oglądałem. A słynne "Dzieci Kukurydzy" z podobnym motywem bije na łeb i szyję. Moja ocena: 10/10.