Przegadany, przekombinowany, przekoloryzowany, męczący, płaski, przewidywalny... Zdawało mi się że reżyser znów opowiada mi tę samą historię, którą zaserwował wcześniej już dwa lub trzy razy. Twist w twiście i twistem pogania, głupi jest głupszy od głupszego a mądry nie ten kto ma olej w głowie ale kto śmieje się ostatni. Bohaterowie są płascy jak wycinanka z gazety dla nowobogackich, ale to akurat żadna nowość u Ritchie'go i w całym natłoku super-sprytnych-i-hiper-wulgarnych dialogów dziwnie pasuje i uchodzi. Ciekawa i przyciągająca kreacja Colin'a Farrell'a, Matthew McConaughey również daje radę choć jego postać nie budzi szczególnej sympatii, natomiast reszta to wydmuszki używane przez reżysera do podkręcania spirali zwrotów akcji. Wystarczy jednak na chwilę spauzować film i wyskoczyć do toalety, by domyślić się w jakim kierunku potoczy się widowisko. Jeśli chcesz spędzić wieczór z przyjaciółmi pijąc piwko i głośno komentując, to ten film jest idealny: rozbawi Cię i rozerwie, sprawi że na chwilę poczujesz się jak wyrafinowany złol w fikuśnym wdzianku w kratę, a także zwolni z myślenia zarówno w trakcie jak i po seansie. Rozrywka gwarantowana, jednak jak dla mnie na pewno nic na dwa razy ;)