Brytyjska komedia romantyczna. Jeżeli zlepek tych słów wzbudził u kogoś podekscytowanie, to muszę go niestety sprowadzić na ziemię. Z klasykami Richarda Curtisa niewiele to ma wspólnego. Żeby było jednak jasne, jest zabawnie, czasami nawet bardzo, humor jest zdecydowanie brytyjski, jest też dosadne słownictwo, cudna Rose Byrne i jedyny w swoim rodzaju Stephen Merchant, ale pełno w tym amerykańskich naleciałości, humor nierówny, wyzbyty może jankeskiej kloaczności ale i tak czerpiący z tamtego regionu złe wzorce (jest nawet Anna Faris, ale zupełnie niepodobna do siebie i to nie tylko dlatego, że nikt tym razem na nią nie ejakuluje/oddaje stolca).

Co najgorsze, postacie jakkolwiek świetnie odegrane, to niestety spartolone fabularnie. Ani jeden z bohaterów nie wzbudza w nas na tyle emocji, żeby chociaż odrobinę obchodziły nas jego losy. Nie pomaga przekombinowana fabuła, która miała pewnie wyłamywać się ze schematów gatunku ale skończyło się na lekkim bełkocie, który i tak prowadzi nas do przewidywalnego finału. Film jednak jak najbardziej do bezbolesnego obejrzenia, sporo w nim dobra, ale raczej na poziomie pojedynczych motywów. Czy wspominałem już, że gra Rose Byrne?