Mi się podobało. Nikt nie jest tym, kim się wydaje na początku i nie ma oklepanego schematu, że po domu gania bezimienny jednowymiarowy psychol-maszyna do zabijania. Tutaj wręcz prześladująca rodzinę postać ma głębsze dno.. W pewnym sensie jest ofiarą, która szuka niejako zemsty, a przede wszystkim wyznania winy przez z pozoru kochającego męża.

Zakończenie też mi się podobało. Odbieram je jako pozytywne. Bohaterka uwalnia się od w sumie dup.kowatego męża, a niedoszły oprawca będący w dużej mierze ofiarą widzi upadek tegoż męża i jest w tym jakaś sprawiedliwość patrząc jak tamten po trupach też w pracy chciał zyskać pozycję, a wcześniej jak doprowadził do traumatycznych przeżyć psychopatycznego sąsiada/dawnego kolegi ze szkoły :).