Film jest swobodną ekranizacją powieści Marka Sołtysika. Akcja rozgrywa się tuż przed wybuchem i na początku drugiej wojny światowej w małym, galicyjskim miasteczku. Dotknięty twórczym kryzysem znany malarz, któy tam się zaszył, zakochuje się w pięknej, młodziutkiej Żydówce. Namiętny, niemal perwersyjny romans, zmienia się w szaloną miłość i nabiera prawdziwie tragicznego wymiaru po wybuchu wojny,.

Malarz Marek Wawrowski mieszka wraz z żoną i synkiem w małym miasteczku. Trwa upalne lato 1939 roku. Wawrowski poznaje młodą, piękną Żydówkę Deborę. Dziewczyna jest córką miejscowego prawnika. Malarz natychmiast ulega zmysłowej fascynacji. Już w czasie pierwszego spotkania dochodzi między nimi do zbliżenia. Żona Wawrowskiego darzy sympatią przyjaciela domu, warszawskiego aktora Kubę Burstina. Zabiera synka i wyjeżdża do Zakopanego, gdzie ma nadzieję spotkać aktora. Malarz i Debora mogą teraz widywać się bez przeszkód. Pochłania ich wzajemna namiętność. Wybucha wojna. Ojciec Debory ginie, a reszta rodziny ucieka z miasteczka. Dziewczyna, opętana miłością do Wawrowskiego, zostaje. Ukrywa się najpierw w opustoszałym mieszkaniu ciotki, a później w piwnicy. Malarz dba o jej wygody i potajemnie ją odwiedza. Oboje przeżywają niezwykłe, zmysłowe uniesienia, ale wrażliwa psychika Debory nie potrafi znieść zamknięcia. Do miasteczka przybywa w przebraniu Kuba Burstin. Wawrowscy decydują się pomóc przyjacielowi i umieszczają go na strychu. Żona malarza nie wie nic o Deborze. Myśli, że wyjechała wraz z rodziną. Jest przekonana, że mąż działa w podziemnej organizacji i dlatego wciąż znika z domu. Pewnej nocy Wawrowski spacerujący po godzinie policyjnej zostaje zastrzelony. Debora załamuje się psychicznie. Wychodzi z ukrycia i samotnie wędruje przez miasto