Dawno, dawno temu rozpisywałem się w obronie fabuły tego filmu. Nadal wszystko podtrzymuję, bo wg. mnie jest OK, a pojawiające się uproszczenia są na akceptowalnym poziomie. Nie o tym jednak tym razem chcę pisać. Otóż, mało kto zauważa, to co jest istotne w tym obrazie. Zwróćcie proszę uwagę, na dedykację zamieszczoną przed końcowymi napisami. Może niewielu już pamięta huragan, który nawiedził Nowy Orlean w 2005 roku. Była to największa w historii USA katastrofa naturalna. Zginęło ok. 1,5 tysiąca osób, a państwo (jakże to znajome) nie zdało egzaminu - ludzie czuli się opuszczenie, a obiecywana pomoc nie nadchodziła. W obliczu takiego nieszczęścia niektórzy nie poddawali się jednak. Rozpoczęto odbudowę miasta tak, że niektóre mniej zniszczone dzielnice zaczęły w miarę szybko ponownie funkcjonować.
I właśnie tym, tak mocno dotkniętym przez los ludziom, dedykowany jest ten film. To romantyczna opowieść o miłości, nadziei i wierze, która jest w stanie pokonać wszystko: nieszczęście, ból, stratę, śmierć, a nawet upływający czas! Czy jest naiwna? No pewnie, że jest! Ale czy np. legenda o Królu Arturze taka nie była?
Polecam!