"Historia prawdziwa".....taaa, jasne!W to co dzieje się na ekranie wierzę równie mocno jak w to, że Maria Magdalena była żoną Jezusa...Historia w "Demonie" jest przedstawiona tak nierealistycznie, że nikt chyba nie uwierzy w jej rzekomo autentyczne podwaliny.Jeśli chodzi o straszenie, to odbywa się ono przy pomocy: a) nagłego pojawiania się zjaw, wilków itp. b) głośnych dźwięków lub uderzenia muzyki c) nagłych, błyskawicznie zmontowanych wstawek.....czylil ograne do reszty chwyty, które tak na prawdę NIE straszą.Ogólnie z ekranu wieje huragan nudy: Betsy śpi,przychodzi demon,rzuca nią po pokoju i obkłada po twarzy,lata po pokoju,dziewczynka w kapturku,Betsy śpi,faceci grają w szachy,przychodzi demon,otwiera okna,rzuca przedmiotami,lata po domu,dziewczynka w kapturku,Betsy śpi,przychodzi demon,Betsy śpi,przychodzi demon....i tak w kółko, ani to ciekawe, ani tymbardziej straszne.Finał rozczarowuje swoją nieudolnością, reżyser chyba próbował zaskoczyć widza w stylu Shyamalana, ale -delikatnie mówiąc- mu nie wyszło.Całość doskonale dopełnia tandetna muzyka Caine Davidsona, w której swoją drogą można wyłapać inspirację "Osadą" Howarda..tyle tylko, że te dwie ścieżki dzielą biliardy lat świetlnych.Plusy? Bardzo ładne (a miejscami przepiekne) zdjęcia Adriana Biddle'a i śliczna Rachel Hurd-Wood.Niestety to nie wystarcza i "Demon:historia prawdziwa" to kolejny denny straszak nowej fali horrorów z Hollywood...2/10.