Gdy Petera odwiedza równie nietutejszy duch, okazuje się, że cała otoczka horroru i satyry stanowiła dla Wrony jedynie pretekst do poruszenia trudnego tematu pamięci i sposobów jej traktowania przez Polaków. więcej

Cała fabuła filmu opiera się, na tym, że gdzieś tam jest trup w szafie, o którym wszyscy wiedzą. Każdy obracający się w siatce stereotypów o ciemnej stronie XX-wiecznej hsitorii Polski, które dzisiaj są glośno na Zachodzie blazonowane, bez wysiłku się domyśli, jaki to trup i jak stał się trupem, bo przecież „nie ma ludzi idealnych”, a zwłaszcza wśród przodków naszego narodu.  więcej

Termin "dybuk" odnosi się zarówno do procesu "opanowania" ciała człowieka przez zmarłego (dosłownie oznacza "przylgnięcie"), jak i do ducha, który nie może zaznać spokoju. Ostatni film Marcina Wrony luźno łączy ze sobą wywiedzione z żydowskiego folkloru wierzenia z polską tradycją. Akcja filmu rozgrywa się bowiem głównie podczas wesela, które poprzedzone jest opętaniem pana młodego. więcej