Oglądałem ten film dzisiaj i podzielę się kilkoma uwagami krytycznymi:
1. Film tworzy wrażenie, że Kościół Katolicki w kwestii opętania zamiata wszystko pod
przysłowiowy dywan, muszą się znaleźć księża, którzy bez wiedzy biskupa sprawują
egzorcyzmy. Podstawą katolickiej nauki o egzorcyzmach jest zastrzeżenie, że żaden kapłan nie
może sprawować tego niebezpiecznego obrzędu bez wyraźnej zgody swojego przełożonego
(czytaj biskupa). Jaki cel mają twórcy takich filmów? Tak szczerze, kreowane w filmie role
księży czy córki głównej, opętanej bohaterki - ci ludzie wierzą w Boga? Można odnieść
wrażenie, że chcą pełnić jakąś wielką misję...
2. W filmie pada stwierdzenie, że jeśli dziecko umrze przed udzieleniem mu chrztu, to pójdzie
do piekła, jeśli po udzieleniu chrztu - do nieba. Zdaję sobie sprawę, że katolicka eschatologia
odnośnie dzieci nienarodzonych i w ogóle ludzi nieochrzczonych rozwijała się przez wieki, ale
takie stawianie sprawy jest dziś dziwacznym fanatyzmem. Sam przebieg obrzędu chrztu
(rozpoczęcie od namaszczenia krzyżmem) trąci nieznajomością przebiegu chrześcijańskiej
liturgii tego sakramentu. Twórcy mogli się trochę postarać.
3. Warto zauważyć, że sprawowanie egzorcyzmów bez łączności z Kościołem może skończyć
się, tak jak ukazano to w filmie, problemami duchowymi czy nawet opętaniem samozwańców.
To zaliczam na plus, tylko czy widz tak to zinterpretuje, czy nie raczej jako zaraźliwość rodem z
hiszpańskiej serii REC?