O tym, że ma powstać film poświęcony Ouija słyszałem już bardzo dawno temu, ale informacja względnie mnie ucieszyła, bo temat jest interesujący, a sam motyw tablicy w horrorach pojawiał się bardziej w rolach epizodycznych. Potem pojawił się trailer i już wtedy oczywistym się stało, że Ouija będzie może nie słabym, ale mocno przeciętnym filmem na jeden raz. Mimo to postanowiłem obejrzeć. Niestety było trochę słabiej niż się spodziewałem, co przy zaniżonych oczekiwaniach nie zwiastuje filmidłu najlepiej.
Historia wygląda następująco: pewna dziewczyna popełnia samobójstwo, a jej najlepsza przyjaciółka nie mogąc pogodzić się z jej śmiercią postanawia skontaktować się z nią za pomocą tytułowej tablicy. Reszty łatwo się domyślić. I tu pojawia się pierwszy problem: nuda. Bohaterowie są strasznie papierowi, a sama historia wlecze się i najgorsze, że bez żadnego konkretnego celu. Ouija nie stara się, ani straszyć, ani budować nastroju - wszystko dzieje się, bo tak mówi scenariusz i koniec. Jedyna w miarę fajna scena to ta, w której dochodzi do drugiej rozmowy za pomocą tablicy z "D". Niestety po niej wszystko leci w dół. Ouija przestaje być ważna, a na pierwszy plan wychodzi historia "D", która jest jednym wielkim rozczarowaniem i przy okazji zniszczyła resztki atmosfery, którą z takim trudem zbudowało pierwsze 30 minut. Jest to mój czwarty, albo piąty horror w tym roku i niestety najsłabszy.