Żeby się usprawiedliwić, ostatnio spodobał mi się "The Satanist" Behemotha i dręczę nim sąsiadów, którzy słuchają meczy (lub ich opraw? - ciągle słyszę oklaski i huczenie - na cały regulator, a moje głośniki są też niczego sobie) - więc dręcząc sąsiadów Behemothem, spodobał mi się (znaczy Behemoth mi się spodobał). A zawsze uznawałam go za hałas. Teraz to dla mnie melodyjny hałas.
A co do filmu - jest tak ironiczny, tak dziwny i abstrakcyjny, że sama nie umiałabym wymyślić takiego tła dla tak dużego kiczu, jakim jest disco-polo. Jest szalony, niekonwencjonalny, nieprzewidywalny (no dobra, koniec, ostatnie 5 minut przewidziałam), taki niby film zwykły, ale gdzieś wkrada się thriller z muzyką disco-polo w tle... nie umiem go sklasyfikować.
Jestem z Podlasia - my disco-polo wysysamy z mlekiem matki - nawet jak nie chcemy. A jak nie wysysamy, to wszelkiej maści wujkowie i wesela połowy rodziny próbują nam go wessać. Nienawidzę disco-polo, a jednak film mi się spodobał. Nie wiem więc, czy to dlatego, że jednak wessałam (z opóźnieniem), czy dlatego, że film jest po prostu dobry. Więc musicie - zaznaczam to dlatego w ocenie - sami to ocenić.

Według mnie film dla grup. Nie oglądać samotnie, żeby się disco-polo nie wessało.