Rzycki, podejrzewam, że gdyby taką fabułę jak w Django rozciągnąć w czasie, to film mógłby się dłuuużyć, 1,5h jest w sam raz.

Klasa B zdecydowanie, ale coś w nim jest.
Parę scen, wszechobecny brud i błoto zapadają w pamięć. Śmieszyła mnie betonowa gra aktorska, szczególnie rozmowy między Django i Marią, mimo wszystko widziałem bardziej kiczowate filmy.
Dla mnie przede wszystkim dziwny film, ale że podchodziłem do niego z odpowiednim dla klasy B i spaghtetti westernu nastawieniem, to obejrzałem bez problemu, ale nie jest to film dla każdego.

Może i racja, że czas trwania jest w sam raz, ogólnie spaghetti westerny w większości były kiczowate ale ja wolę takie powiedzmy ambitniejsze tzn. niezłe dialogi, ciekawsze historie, trochę uwagi poświęconej psychologii postaci itd.

Też wolę. Drugi raz powiem szczerze nie miałbym ochoty oglądać tego filmu, ale nie żałuję, że obejrzałem. Spaghetti westerny były w większości kiczowate, ale też można wyróżnić A klasę i B klasę tych westernów. Django należy do tej drugiej.

To ja bym w takim układzie wyróżnił klasę A, klasę B oraz westerny Leone, ponieważ jak już gdzieś napisałem dla mnie są to dzieła ponadczasowe. Hm w sumie do tej klasy A niewiele by się spaghetti załapało. Ja kiedyś często oglądałem amerykańskie westerny te klasyczne i po prostu w pewnym momencie znudziły mi się, dlatego też polubiłem konwencję włoskich filmów o Dzikim Zachodzie i staram się oceniać je z pewnym dystansem. W przeciwnym wypadku "Django" miałby u mnie niższą ocenę.

Jedynie mniej kiczowata to ostatnia scena.