Zaczyna się fajnie, Waltz bawi się z nami wygłupiając się swoją grą aktorską, uwalnia Django
(Jamie Fox), "jako Niemiec mam dać ci wolność", faktycznie jak pisał syn Hansa Franka
zbrodnie niemieckie w swoich koloniach do 1933 nie ustępowały zbrodniom kolonizatorów
brytyjskich, francuskich, holenderskich czy belgijskich, nie mówiąc o zbrodniach
na czarnoskórych przez Amerykanów przed i w trakcie wojny secesyjnej.
Waltz jeździ po dzikim zachodzie i morduje w majestacie prawa różnych ludzi, według niego
przestępców- wygląda to bardzo kulawo gdy zabija tego szeryfa, pomaga w zabójstwie tych
2 zarządców na farmie Dona Johnsona, dentysta Schultz wymachuje jakimś papierkiem, że jest
jakoby wysłannikiem rządowym, wątpie, że tak łatwo mieszkańcy południowych stanów,
zrobieni przez Tarantino na sadystów, bestie i psychopatów dają się nabrać na to.
Później jest już gorzej: Calvin Candie grany przez Di Caprio przyćmiewa Waltza,
Waltz nie przypomina tego rewolwerowca z początku filmu, łatwo daje się zaskoczyć,
musi zapłacić za Brumhilde, nie wiem po co zabija Candie strzelając mu w serce?
Coś przeoczyłem? Przecież on tylko chciał podać ręke, chyba, że coś się za tym kryje/kryło?
Być może nie darował mu tych mordów na swoich niewolnikach i brzydził się jego ręki (jako Niemiec
ale jeszcze przed czasami gdy z ludzi robiono mydło, nie istniało Gestapo, a Oświęcim to była dziura
w zaborze austriackim, Palmiry były po prostu laskiem) ?
Dochodzi do tej jatki, Django zabija chyba z 10 osób.
Wypadają na niego jak z gry komputerowej, krew leje się i tryska strumieniami.
Zostaje schwytany, to są ewidentne braki w scenariuszu, że ma zostać wysłany do kopalni zamiast wykastrowany,
wymyśla jakąś bajeczkę i uwalnia się, jedzie zemścić się na siepaczach Candie i na Stephenie,
murzynie, który nienawidzi swoich.
To wszystko jest już tak naciągnięte i nielogiczne, że Tarantino miał pomysł tego filmu
tylko na pół godziny, dalej jest już kiepsko- tylko skąd ten Oscar dla Waltza?
Tylko za te pół godziny?

Mam dość filmów Tarantino.