Jestem niestety bardzo rozczarowany tym filmem i to z bardzo konkretnego powodu. Jest to
bowiem kolejny film Tarantino na - bardzo przykro to stwierdzić w odniesieniu tak jak by nie
było genialnego i zasłużonego dla kina reżysera - na jedno kopyto. O ile historia zemsty
połączona z charakterystyczną dla Quentina "artystycznie ukazaną brutalozą" dały świetny efekt
w postaci Kill Billa, gdzie w tle widzieliśmy naprawdę świetną historię miłości dwojga płatnych
morderców i komplikacji, delikatnie rzecz ujmując, jakie z niej wynikły o tyle ten sam schemat w
Bękartach i Django zaczyna nudzić i nasuwać przykre podejrzenie, że QT nie ma już nic
nowatorskiego do pokazania. Dla mnie Bękarty są prywatnym rozliczeniem reżysera z
faszyzmem, a Django z niewolnictwem i rasizmem. I fajnie że Quentin czuje potrzebę
piętnowania tych tępych ideologii, ale oparcie obydwu tych filmów na motywie "świętej zemsty"
troszkę psuje efekt, przynajmniej jak dla mnie. I może się zestarzałem ale zaczynają mnie już
irytować hektolitry krwi będące substytutem dla konkretnej fabuły. 5/10