Gdyby nie motyw arabskiego żołnierza walczącego za wolności i braterstwo, których się nie doczekał film byłby nudnu i nieciekawy bo poza tym nic nowego nei wprowadza: bohaterowie walczą za wspaniałą i wielką Francję, która to na koniec chwalebnie zwycięża ze złymi i brzydkimi Niemiaszkami.
Film pokazuje wojne z punktu widzenia Arabów, któzy wierzyli w alianckie hasła dotyczące wolności, równości, braterstwa i tego typu bajek i ja patrze na ten film pod tym względem. Jak obietnice rządu francuskiego były przestrzegane można dobrze zobaczyć: awanse omijały "tubylców", jedzenie zależne od koloru skóry i ogólna dyskryminacja... Takie były (i są) realia zachodniego świata. Szczególnie wymowna jest dla mnie ostatnia scena gdy 80-letni weteran Abdelkadir wraca z cmentarza wojennego do swojego domu- a raczej klitki- żyje w warunkach niegodnych bohatera i francuza który odzyskał Alzację. Francuzi już zdążyli zapomnieć o jego zasługach dla kraju za, który życie oddało wielu jego przyjaciół z oddzialu.