relacja toksyczna jakich mnóstwo , narkomani uzależnieni od siebie. Rozmineli się kilka razy, a kiedy już się odnaleźli jedno nie umiało wybaczyć drugiemu(cóż tu się dziwić, jedno i drugie umierało kilka razy) a drugie myślało już o kim innym, peszek. takie własnie jest życie, cały czas wszystko się zmienia, wszystko przemija. w dodatku panu blademu całkiem pasowało jego życie i inne napotkane na drodze "świeże" powiewy krwi, nie chciał gonić za miłoscią..wtedy kiedy ona najbardziej na nią czekała, szedł łątwiejszą, wygodną dla siebie ścieżką, mam wrażenie, ze szukał non stop natchnienia. Anna szybko by go znudziła.. Szalony taniec dwóch dobrych graczy, którzy próbują coś sobie udowodnić, co raz unosząc się dumą i honorem. Przeplatał się też motyw zaborczosci i zazdrości co fajnie pokazuje, ze nie była to zdrowa miłość. Miłość nie boli. Jestem pod wrażeniem :) klimat, muzyka, obraz, kapitalne. Fajnie ukazana rozsypująca się relacja ludzi którzy zamiast docenić siebie i walczyć..wolą odpuścić i zostać w swojej strefie komfortu..niczym małe niezdecydowane dzieci drapią sie i krzyczą milcząc, oddalają się od siebie coraz bardziej. Scena końcowa jest bardzo wymowna..