Good Kill” (2014) – rok 2010, amerykańskie siły zbrojnie intensywnie używają przeciw islamskim wrogom bezzałogowych maszyn latających. Niektórych operatorów dronów męczy bezpieczne / bezosobowe / wygodne zabijanie ludzi na drugim końcu świata. Rozpoczęcie lotów dla CIA potęguje moralne dylematy. Tajne egzekucje na cywilnych przedstawicielach wrogich Ameryce nacji dzielą zespół; niektórzy mimo obiekcji karanie biorą udział w mordach, inni otwarcie identyfikują się z amerykańską polityką terroru.
Alkohol, rodzinne wyobcowanie, marzenia, posłuszeństwo rozkazom, przywiązanie do żołdu, wyrzuty sumienia. Mocne (choć nie dość mocne; amerykańskie zbrodnie równoważone przez przypominanie o zbrodniach terrorystów i kolejności zbrodniczych uderzeń), niewygodne (powszechna zgoda wśród mundurowych na barbarzyńską politykę wymuszoną okolicznościami i relatywizm moralny jako logiczna droga postępowania), inteligentne. Odbiór całości burzy nieco zakończenie wzbogacone optymistycznymi nutkami, oto główny bohater zdobywa się na odrobinę samodzielności. Tylko czy samosąd na seryjnym gwałcicielu, który jest wrogiem Ameryki i porzucenie zbrodniczej profesji to przejaw moralnego przebudzenia, które może widzowi poprawić samopoczucie?
W zalewie nijakich, lub wręcz szkodliwych, produkcji o wojnie z terroryzmem obraz wyróżni się pozytywnie i dlatego warto się z nim zapoznać.