Dom śmiejących się okien

Opuszczony dom o śmiejących się oknach znajdujący się na skąpanej w słonecznych promieniach włoskiej prowincji. Krążą opowieści, że w jego pobliżu znikają ludzie. Przy odrobinie wysiłku związanego z kopaniem w pobliskiej ziemi można wydobyć na światło dzienne bielejące ludzkie kości. To w tym niszczejącym domostwie...

Zaskakująco udany italo-horror. Z początku akcja nie porywa, ale mniej więcej gdzieś tak w połowie robi się naprawdę ciekawie i od tego momentu napięcie nie słabnie już ani na moment. Aż po mocny, zaskakujący finał, który wbija się w pamięć na długi czas. Silna konkurencja dla klasyków pokroju "Suspirii" czy "Beyond".

Jak widać, Dario Argento i Lucio Fulci to jeszcze nie wszystko w tej materii.

Po ciekawym początku sądziłem, że będzie to dobry film. Niestety dość szybko akcja stanęła w miejscu i mało co się w filmie działo. Gdyby był krótszy to może bardziej by mi się podobał. Zakończenie nie powala. Spodziewałem się czegoś znacznie lepszego.

Podobał mi się ale z lat 70 najbardziej cenię za klimat film "Bractwo strażników ciemności"