Ja bym ten film nazwała nawet horrorem. Bałam się na nim bardziej niż oglądając wszystkie zakrwawione potwory, bo on pokazuje prawdziwe życie i realne zagrożenia - takimi zombie jak bohaterowie może się stać każdy z nas!

Ależ my jesteśmy tacy, albo kiedyś będziemy właśnie. Wystarczy wsłuchać się w wygłaszane codziennie przez otoczenie kwestie będące niczym więcej, jak monologami równoległymi, a nie prawdziwymi rozmowami.

sjelo, trafiłeś w sedno, to właśnie jest straszne, dialogi, i myśl że tak może być z nami. Dla mnie 2 najmocniejsze sceny, kiedy tytulowy Adaś (Marek Kondrat) biegnie przez ogrodzenie i nacina rany pod prawym bokiem, i na rękach (stygmaty) ja może i w ciemno, ale doszukuje sie pewnej symboliki, on jako cierpiętnik (Chrystus) męczony przez swoich rodziców, wychowaniem i przykładem jakim mu dali. A 2 z kolei to jak, on odjeżdża, a matka drze się za nim ,,Wariat, on zwariował'' i samo nasuwa sie pytanie a jak miał uchowac się normalny w gronie wariatów? Dla mnie film jak i dla was baardzo mocny, może i nawet za ciężki, ale podołałem, i wytrwałem do konca, oceniam na 9/10 ;]

... i jak najbardziej śmieszny. specyficzne poczucie humoru ale jest obecne i powalające:]

te aluzje do Chrystusa powróciły w "Wszyscy jesteśmy Chrystusami" ;)

No cóż "Nic śmiesznego" Koterskiego też jest dramatem

Jak dla mnie, horror obyczajowo-psychologiczny ;) Nawiasem mówiąc, 90 minut tego filmu trwa jakieś 3 godziny :)

Dzień Świra tez nie był śmieszny.

Exactly. "Dzień Świra" porównałbym do "Wszyscy jesteśmy Chrystusami" - to, że były 2 czy 3 śmieszne hasła nie czyni to z nich w żadnym wypadku komedii. Oba te filmy to dramaty pełną gębą.

dla mnie dramat komedia to jest ja sie smiałem z zachowania rodzicow i adasia jak poprawial sie na krzesle non stop lub motyw z herbata to umierałem ze smiechu , albo jak palil fajke a matka mu dowala ze sie nie zaciaga , lub ogolnie ze sztywnej atmosfery w domu ,