Obraz jakich brakuje mi w ostatnim czasie! Bardzo ciekawa opowieść o... domu. Bo on tu chyba jest najważniejszy dla bohaterów filmu. Właściwie ich życie jest dla nich mniej ważne niż ten kawałek betonu, drewna, cegieł i nie wiadomo czego jeszcze. Właściwie wzruszeń brak, powodów do przemyśleń też niewiele, jednak jest to naprawdę kawałek mocnego kina! Świetne trio Aghdashloo-Connelly-Kingsley (zwłaszcza ten ostatni, a poza tym dziwię się że Connely do Oscara nie nominowali), bardzo ładna muzyka ilustrująca film, świetne zdjęcia. Film ogląda się po prostu niesamowicie! Czytałem na forum, że Kathy to postać... Hmmm... Denerwująca. A co? Ma to być piękna, grzeczna, jednowymiarowa postać? Zapraszam na komedię romantyczną - tam takie otrzymacie. Tutaj żadna postać nie jest bez skazy, każdy na sumieniu coś tam ma. Przecież nikt nie jest idealny. Kathy wydawać by się mogło zła nie jest. To, że popełniła wiele błędów w życiu nie znaczy, że nie może walczyć o swoją własność. Romans z policjantem. Hmmm... Myślę, że wórcy filmu zrobili nam, widzom to specjalnie. Romans rozpoczyna się akurat w momencie kiedy Kathy nie ma już z sobą co zrobić. Możemy myśleć - ona go wykorzystuje, albo - ona go kocha. Po obejrzeniu zakończenia twierdzę jednak, że jest to wersja druga. Z kolei Kingsley początkowo przypomina złą postać - później jednak okazuje się być dobrym, kochającym człowiekiem, chciał po prostu by jego ukochany syn miał na studia.
Film pokazuje jak wielkie może wyjść zamieszanie z powodu jednego, małego szczegółu. Ciężko o ów orazie zapomnieć.
Kawał dobrego kina - proszę więcej.