Na szybko, bez zbędnego gadania - Dredd to ukłon w stronę bezkompromisowego kina akcji z lat 80-tych, z lat mojego dzieciństwa, z czasów VHS. Szybki, brutalny, cholernie krwawy (krew jest czerwona), bez ugrzecznień i zbędnych wyjaśnień sugerujących, że widz może być kretynem. Świetnie podany i świetnie obsadzony. Anonimowy jak dla mnie Karl Urban w roli sędziego, sypiący bez przerwy onelinerami daje radę. Lena Headey w roli neurotycznej Ma-Ma i Olivia Thirlby w roli rookie zresztą też. Wizja przyszłości, panorama i ulice Mega City 1, architektura, megabloki, peach trees i zamieszkujący ją obywatele - wszystko to przedstawione jest wiarygodnie, bez wszechobecnej w kinie sf przesady i wodotrysków. Uncanny valley moim zdaniem na piątkę z plusem. Szczerze, dawno nie widziałem tak przekonująco przedstawionej przyszłości. Ostatnio jedynie w Children of men. Może dlatego, że reżyser zdecydował się nie wciskać widzowi przyszłościowego technologicznego szajsu w stylu nowego "Total Recall" lub " I, Robot ", na każdym możliwym kroku, tylko umiejętnie go dawkował. Ten film to prawdziwa petarda przywołująca na myśl raczej klasyki w stylu Split Second z 1992, niż familijny pierwowzór ze Stallone i Schneiderem z 1995 roku. Gorąco polecam.