można się zastanawiać, czy jest to dokumentalizowana fabuła, czy tez fabularyzowany dokument;) Ostatecznie jednak nie widzę w tym nawet paradokumentu, a raczej próbę połączenia dwóch jakże różnych gatunków: dokumentu i fabuły, przy czym stawiam i staram się głównie oceniać jako film fabularny. Spodobał mi się, niezależnie ile w nim jest propagandy, bo teraz robienie filmów propagandowych jest popularne. Celowo używam tego określenia, bowiem zasada dokumentu każe przedstawiać pewien temat zimno, bez wykazania się jaką stronę się popiera, bynajmniej przez twórców. Tutaj trudno się domyślić, czy jest to propaganda anty-amerykańska, przy czym jak najbardziej wysłąwiająca pobożnych muzłumaninów, pomimo tego, że też piją amerykańską Pepsi. Nie ważne jest to dla mnie, trzeba podejśc do tego czysto analitycznie. Mamy więc dobry film fabularny;) Podobało mi się jedno, że owi bohaterowie, ci muzłumancy, byli, że tak powiem lepszymi chrzecijanami, niż my nimi jesteśmy. Pomimo tego, co przeżyli, potrafili stwierdzić, że nie żałują tego i że było to dla nich wielkie doświadczenie. Mam nadzieje, że oglądając ten film wczuwamy się w bohaterów i potem pod koniec potrafimy jak oni powiedzieć: Cieszę się, że to przeżyłem, teraz patrzę na życie inaczej.
I tego życzę wam i sobie;)