Srebrny Niedźwiedź za Najlepszy Scenariusz 2014 dla rodzeństwa : Dietrich Brüggemann i Anna Brüggemann.
Scenariusz jest inspirowany wątkami zaczerpniętymi z życia rodziny Brüggemann.
Struktura drogi krzyżowej analogią do konserwatyzmu, fundamentalizmu odłamu katolickiego, przed Soborem Watykańskim - Stowarzyszenie św. Pawła.
Akcja dzieje się dwutorowo, czternaście scen drogi krzyżowej w odniesieniu do rodziny, kościoła i szkoły. Rodzina i kościół to radykalny, fundamentalny obraz hermetyczny, więzienia bohaterów ale też widza, jakbyśmy tkwili przy tych posiłkach, a kęs więcej to już grzech obżarstwa, ładna bluzka, fryzura czy przywiązywanie wagi do wyglądu to grzech pychy i próżności. gatunki muzyki typu rock, jazz, soul, gospel to już bity szatańskie, które, nuzię, biodro poruszają obraz grzesznej percepcji i niemoralności.
Szkoła, to miejsce w którym nastoletnia Maria ma możliwość dostrzegania innych wartości, kultury, tożsamości, rozwój intelektualny i spojrzenie na indywidualizm. Młoda dziewczyna kontrastuje dom - kościół do szkoły, tutaj może poznać coś nowego, innego , gdy zwraca na siebie uwagę Krissa, chłopak docenia inność dziewczyny, w świecie konsumcyjno - komercyjnym, konserwatywne wychowanie i wartości Marii ujmują go, zaprasza ją na zajęcia do chóru innego wyznania (bo na randkę opcji nie, więc radzi sobie inaczej). Maria chciałaby być jak inne nastolatki, okres dojrzewania, poznawania swojego ciała i konsekwencji damsko - męskich...i tu wkracza apodyktyczna matka, która fanatyzm religijny uprawia i we wszystkim widzi szatańskie moce, deprawację, niemoralność.
Nastolatka Maria zagubiona, pełna wątpliwości, krytykowana, kontrolowana , tłamszona przez matkę, księdza i otoczenie w szkole, które jej religijność odbiera negatywnie i lekceważąco.
Dziewczyna postanawia zmienić swoje życie diametralnie, wymagać od siebie więcej, swoją egzystencję wprowadzić na wyższy poziom z żywotów świętych i ukierunkować życie na poświęcenie, niczym Chrystus zmierzać ze swym krzyżem. Obraz młodej nastolatki, która w okresie buntu , dojrzewania, przyjmuje odgórne wartości i religię rodziców i głęboki tkwi w tym konserwatywnym świecie. Konserwatyzm nie jest zły, ale tutaj reżyser pokazuje fundamentalizm dominujący w każdej dziedzinie życia i jego zgubny wpływ, bez indywidualnego rozwoju i możliwości wyboru.
Oglądając ten film czułam się tłamszona, irracjonalne odczucia towarzyszą, hermetyczność, zniewolenie, brak możliwości oddychania.