Zelda Rubinstein i Heather O'Rourke to jedyne aktorki które wystąpiły we wszystkich częściach filmu.
Jerry Goldsmith miał stworzyć muzykę do filmu, jednak z powodu wcześniejszych zobowiązań nie został kompozytorem. Współpracował jednak z Joe Renzettim, który go zastąpił.
Craig T. Nelson odmówił zagrania Steve'a Freelinga.
Thomas Lennon otrzymał propozycje zagrania w filmie.
Kiedy studio MGM zwróciło się do reżysera Gary'ego Shermana z propozycją nakręcenia tego filmu, początkowo odmówił, ale ostatecznie zrobił to w ramach przysługi swoim mentorom z MGM. Miał jednak trzy warunki: film miał powstać na terenie Chicago, w wieżowcu John Hancock Center, a wszystkie efekty specjalne miały być praktyczne.
Kiedy doktor Seaton wprowadza w stan hipnozy Carol-Anne kładzie rękę na jej twarzy, by ją uspokoić. W następnym ujęciu głowa dziewczynki jest już w innym położeniu.
Kiedy Carol-Anne jest wciągana do kałuży na parkingu widać platformę na której stoi.
Kiedy Bruce i Patricia uciekają przed autami w podziemnym garażu, kierowca jednego z nich jest widoczny na końcu pościgu.
Kiedy Pat idzie do zamglonego pokoju powtarza imiona wszystkich. Kiedy dochodzi do Carol-Anne jej usta nie poruszają się, choć ciągle słychać głos.
Po tym gdy coś się dzieje w łazience Donna szykuje się na przyjęcie i razem z Carol-Anne idą w kierunku sali, gdzie odbywa się przyjęcie. Po drodze mijają lustro, w którego dolnym prawym rogu widać odbicie członka ekipy filmowej.
Kiedy Carol-Anne odkłada słuchawkę telefonu i idzie do sypialni kontakt lampy jest na przemian włączony i wyłączony w poszczególnych ujęciach.
Kiedy Bruce zostaje rzucony przez fałszywą Carol Anne, Pat krzyczy: "Tom!"
W scenie, w której Pat i Bruce są ścigani w garażu przez samochody pokryte lodem i śniegiem, można dostrzec na przednich szybach otwory przez które spoglądali kierowcy. Znikają one w następnym ujęciu, gdy auta są zaparkowane.
Kiedy Carol Anne została zahipnotyzowana przez psychiatrę, a następnie rzuca kubek kawy przez lustro, można dostrzec przez chwilę odbicie szkła z plexi, chroniącego aktorów za lustrem.
Akcja filmu rozgrywa się w Chicago, jednak na początku, gdy Carol Anne wysiada z autobusu, można dostrzec palmy.
Gdy Scott i Donna wracają do basenu z przekąskami, pozycja puszek po coli zmienia się, zanim on i Donna się całują.
Pod koniec filmu, kiedy Bruce przenosi Carol Anne z lustra, widać, że ma ona na sobie wysokie obcasy, które znikają, gdy opuszczają lustro.
Kiedy Bruce i Patricia są na dźwigu na dachu, szerokie ujęcie pokazuje, że mamy do czynienia z dublerami.
Na początku filmu, Carol Anne wygląda przez okno, by spojrzeć na przyjaznego mężczyznę czyszczącego szyby. Można wtedy dostrzec, że ruchy dziewczynki nie odpowiadają odbiciu lustra znajdującym się za nią.
Po tym jak w garażu ścigały ich auta, Bruce i Patricia jadą windą, która bardzo szybko opada w dół. Można wtedy dostrzec, że oboje leżą na podłodze kabiny, chociaż powinni znajdować się na suficie ze względu na prędkość zjazdu windy.
Film kręcono w Chicago (Illinois, USA) oraz Los Angeles (Kalifornia, USA).
Film jest dedykowany aktorce Heather O'Rourke.
Podczas zdjęć do filmu zmarła matka aktorki Zeldy Rubinstein wcielającej się w postać Tanginy.
Podczas zdjęć do filmu zmarła aktorka Heather O'Rourke.
Imię Carol-Anne wymówione jest w filmie 118 razy.
W napisach końcowych Wielebny Kane jest wymieniony jako Julian Beck, który zagrał Kane'a w poprzednim filmie.
Producenci otrzymali pozwolenie na wykorzystanie wieżowca John Hancock Center w Chicago (Illinois, USA) do ujęć pod warunkiem, że nie będą zakłócać spokoju lokatorom budynku. Ostatecznie mieszkańcy nawet nie zauważyli, że pod ich nosem sześćdziesięcioosobowa ekipa realizuje film.
Corey Burton, który podkładał głos postaci Henry'ego Kane'a, za każdym razem przed sesją nagraniową wypalał po pół paczki papierosów aby uzyskać wymaganą szorstkość w głosie.
Scena wybuchu w parkingu podziemnym została zrealizowana bez użycia komputerowych efektów specjalnych. Strażacy zaangażowani do ugaszenia pożaru uciekli ze swoich stanowisk zaskoczeni wielkością wybuchu. Członkowie ekipy filmowej podjęli próby ugaszenia płomieni, ale ostatecznie pożar spowodował wielotysięczne straty.
Okres zdjęciowy trwał od 13 kwietnia do 25 czerwca 1987 roku. Następnie filmowcy wrócili na plan w dniach od 14 do 18 marca 1988 roku.
Opuchnięta twarz aktorki Heather O'Rourke w filmie była wynikiem błędnej diagnozy jej stanu zdrowia, w wyniku której przepisano jej niewłaściwe leki, powodujące puchnięcie ciała.
Po śmierci Heather O'Rourke w lutym 1988 roku, reżyser Gary Sherman podjął decyzję o tymczasowym odłożeniu projektu na fazę postprodukcji. Jednak ze względu na kwotę, która została już wydana, studio MGM nalegało, aby film został ukończony i wydany zgodnie z planem, w przeciwnym razie znajdą kogoś innego na jego miejsce. Dodatkowo, po przyznaniu przez MPAA oceny PG, MGM zażądało zmiany zakończenia, w celu podniesienia oceny.