Salles pokazuje bezwzględny świat, w którym walka o fizyczne przetrwanie nie pozwala na sentymenty.A jednak nie ma tu ekscytacji malowniczą estetyką nędzy ani sentymentalnej pochwały dobra.Emerytowana nauczycielka marzy tylko o tym, by mieć co jeść i posiedzięc przed kolorowym telewizorem.Ale ten telewizor jest zapłatą za pierwszą podłość w jej życiu.Film opowiada o odkupieniu tego czynu-Dora obiecuje że odnajdzie ojca osieroconego przez matkę dziewięcioletniego Josue.Salles natrętnie zaznacza religijny wymiar opowieści , kncentrując się na subtelnej analizie dojrzewania dwójki bohaterów do uczucia.Pisano że jest to odrodzenie neorealistycznej estetyki .Dla Sallesa niezwykle wazna jest serwacja rzeczywistości , ale tez nadanie jej moralnego ładu .Jest to ład miłości.