Film składający się z trzynastu części, trzynastu długich ujęć. Każda część opowiada o dystansie pomiędzy czasem a przestrzenią. Koncentruje się na ulotnych chwilach, kiedy ludzie nagle konfrontują się z nowoczesnością i gubią się w niej. Nie są w stanie przejść transformacji między ich przeszłym i obecnym życiem. Pokazuje człowieka, który gubi się w zgiełku i nie może wrócić do rytmu natury. Film posługuje się wyłącznie obrazem, przy pomocy którego w nieoczywisty sposób opisuje kondycję społeczeństwa - jego wyobcowanie i samotność.