Film ogląda się przyjemnie jako musical. Grant jest jak zwykle przystojny i uroczy. Podobno do tej roli wybrał go sam Porter. Swoją drogą to jeden z niewielu przykładów fabularyzowanej biografii za życia.
Niestety jest ona podkolorowana i wygładzona. Warto wspomnieć najważniejsze przekłamania i niedopowiedzienia. :)

W 1916 na Broadwayu pojawił się jego pierwszy show, "See America First". Okazał się on jednak katastrofą, zamknięto go po kilku tygodniach. Zrażony i podłamany niepowodzeniem Cole uciekł do Paryża, gdzie postanowił wieść wystawne życie na koszt swojego dziadka.

W 1917 USA przystąpiło do I wojny światowej, a Cole Porter bawił się w Paryżu pisząc piosenki i zabawiając nimi swoich przyjaciół. W tym samym roku udał się też w podróż po całej Europie. Nigdy nie zaciągnął się do wojska, ale kochał opowiadać prasie o tym, jak walczył na froncie i był członkiem Legionów Francuskich. W rzeczywistości kupił sobie całą szafę szytych na miarę mundurów i nosił je kiedy miał na to ochotę.

Prywatnie słynął z zamiłowania do pięknych kobiet, i był żonaty z jeszcze piękniejszą, było "powszechnie znaną tajemnicą", że nie jest heteroseksualny[1]. Największą miłością jego życia był rosyjski poeta, tancerz i librecista Boris Kochno, z którym żył w Paryżu, w latach dwudziestych. Był też w dłuższych związkach z choreografem Nelsonem Barcliftem (dla którego napisał You'd be so nice to come home to), architektem Ed Tauchem, czy Bostończykiem Howardem Sturgesem. Mimo jego związków z mężczyznami małżeństwo z Lindą było szczęśliwe i oparte na wzajemnym szacunku i przyjaźni. Dopiero w Hollywood, gdzie homoseksualizm stawał się coraz bardziej otwarty, ich związek zaczął przeżywać kryzys. Para rozstała się pod koniec lat 30. Jednak nie na długo.