Dziwaczne bliźnięta, Jacki (Judy Geeson), i Julian (Martin Potter) przyjeżdżają do Londynu, gdzie zatrzymują się w wielkim domu. Infantylnej parce towarzyszy czarny pluszowy miś, z którym prawie nigdy się nie rozstają. Rodzeństwo szybko eliminuje niewygodną gospodynię, aby przejąć dom w całości dla siebie. Wkrótce poznają na imprezie Clive'a i Myrę. Clive ma oko na Jacki. Ma również problemy finansowe (winien jest pieniądze bukmacherowi), więc postanawia wykorzystać Juliana, aby zdobyć potrzebną sumę. Niedługo później dochodzi do nieuniknionej tragedii...Jakkolwiek lubię brać się za wszelkie dziwadła z czasów dzieci kwiatów, "Goodbye gemini" okazał się lichą ramotą. Do jednego garnka wrzucono tu temat kazirodztwa, homoseksualizmu, hipisowskich imprezek i zbrodni. Podano to jednak w całkowicie nieatrakcyjnej i bezsmakowej formie. Panuje tu chaos, i w drugiej połowie ma się wrażenie, jakby reżyser pomylił leki i nie miał pomysłu jak dociągnąć do finiszu. Radość może sprawić jedynie klimat lat 70. i Judy Geeson, reszta to nużący miszmasz. ps. Skąd pomysł na polski tytuł, naprawdę nie mam pojęcia, bo ma się do filmu jak piernik do wiatraka...