Wyobraźcie sobie świat w którym nie istnieje wiara w posiadanie jednego partnera seksualnego do końca życia, a zbiegi okoliczności są na porządku dziennym. Stary wyjadacz Peter Bogdanovich postanawia udowodnić nam, że taką dziwną przestrzenią na naszej kuli ziemskiej jest kraina amerykańskich gwiazd filmowych. Tam można zwariować, co widać po postaciach tej farsy, ale skoro widzom to nie grozi, czemu by nie dać im skrawka takiego szalonego życia.

"She's Funny That Way" jest do bólu allenowski, i to byłoby niewybaczalne, gdyby nie postać reżysera, który razem z Woodym rozwijał gatunek "komedii neurotycznej" w latach 70. O panu Bogdanovichu złego słowa zresztą powiedzieć nie mogę, bo jest autorem mojego ulubionego obrazu pt. "Ostatni seans filmowy". Tutaj nie tworzy wprawdzie arcydzieła (choć gorące przyjęcie na festiwalu w Wenecji mogłoby to sugerować), lecz bawi się przerysowanymi postaciami, zmuszając aktorów do niebotycznych wysiłków by nadali im charakteru. Na początku żarty polegają na wysublimowanych monologach bawiących jedynie inteligentną budową zdań. Gdy jednak bohaterowie trafiają w epicentrum zamieszania, znika moja irytacja sileniem się na bycie "kinem wyższych klas" i uśmiechnąć mógł się już każdy. Zwłaszcza że styl z jakim zrealizowano omawiane przedsięwzięcie jest lekki jak piórko, pozwalający by wydarzenia oglądać ze sporym dystansem. Jako świetny dodatek służą poumieszczane tu i tam cytaty filmowe oraz ostatnia scena, stanowiąca wisienkę na torcie.

Niezłe kino w sam raz na romantyczny wieczór lub luźny seans po ciężkim dniu. Co prawda liczyłem na nieco więcej, ale skoro źle nie było to po co narzekać.