Wiewiórki zanim zabiją swoje "pożywienie", jedzą żywe, ruszające się istoty. A więc, jesteśmy zwierzętami, niczym więcej, niczym mniej.

ale dla zjedzenia, a nie satysfakcji

Masz rację, ten problem jest bardziej złożony i warto nad nim się zastanowić wielowymiarowo. Pozdrawiam.

Każdy kto ma kota, żyjącego na wolności, a nie zamkniętego w mieszkaniu wie, że koty potrafią bawić się swoimi ofiarami. Podrzucają do góry ledwo żywe myszy, puszczają je i łapią ponownie i nawet ich potem nie zjadają. Gdy są najedzone, polują dla sportu. Niedźwiedzie zjadają ofiarę żywcem, zaczynając od kończyn. Małpy, a w szczególności szympansy i pawiany są bardzo agresywne, zarówno w stosunku do innych gatunków jak i siebie nawzajem. Ucywilizowanie, socjalizacja człowieka w dużej mierze polega na nauce kontroli nad naturalnymi popędami. Dobrym przykładem są tutaj dzieci, zwyczajne dzieci, które w tej historii zdolne były do najgorszego okrucieństwa gdy dostały przyzwolenie od dorosłego. Panuje stereotyp niewinnego dziecka, które z natury jest dobre, nie ma nic bardziej mylnego. Dziecko musi się dopiero nauczyć co jest dobre, a co złe. Dlatego rodzice powinni poświęcać więcej czasu na wychowanie swoich dzieci i nie liczyć na to, że szkoła wszystko załatwi, bo nauczyciel często woli odwrócić wzrok od dokuczających sobie nawzajem dzieci i mieć święty spokój. Nie każdy jednak zaniedbany dzieciak zostaje mordercą, geneza zła jest zagadnieniem złożonym jak już ktoś powyżej napisał.

Bardzo cenne spostrzeżenia. Nigdy w ten sposób nie myślałem o dzieciach. Dałeś mi mocno do myślenia. Dzięki!